Holy shit, het is nog maar 6 nachtjes slapen!!

Gelukkig slaap ik ook nog steeds, wat eigenlijk wel wonderbaarlijk is. Want hoe koelbloedig ik er inmiddels onder lijk vertoont mijn lijf toch wel hoogspanning. Mijn hoofd bonst regelmatig uit zijn fontanelletje, mijn schouders zitten qua houding inmiddels aan mijn oren gegroeid, en ik een stukje loop ben ik in no time in ademnood omdat mijn ademhaling ergens hoog boven in mijn hals zit, in plaats van mindfull in mijn onderbuik. Maar oké het gaat goed met me! Echt!

Vandaag dan het beslissende gesprek gehad met de Chirurg! Met vriendin aan mijn zijde betrad ik kamer 18 bij dokter nummer 3. Na een korte uitleg waar ik voor kwam, en een licht geïrriteerde uitleg over zijn collega kreeg ik eindelijk de achtergrond informatie waar ik naar op zoek was. Waarom word die Gastric Bypass toch zoveel meer gedaan dan die Sleeve, en is dat een beslissing op basis van cijfers of word er ook naar mijn persoonlijke situatie gekeken. Is het zo dat mijn medicijnen van nu en eventueel in de toekomst slechter opgenomen worden enz. enz. Ja, dat laatste kan zo zijn. Licht een beetje aan het middel, maar kan zo bij beide operaties het geval zijn. Oké,…dat was dus 1 punt waarop het dus niet zoveel uitmaakte welke keus ik zou maken. En die dumpingen,…en andere complicaties?...ja die zijn er. We halen 1 probleem weg ( maag/omleiding=gewichtsverlies) maar je krijgt er wat anders voor terug (dumping, verminderde opname enz.) Maar de sleeve die geeft weer hoge maagzuur productie, dus zuurbranden en dan niet behandelbaar…….Oké das een 2^e punt….
Betreft het meer risico op een gbp op lekkages omdat het meerdere aansluitingen zijn die ze maken was eerder al verteld dat het geen verschil maakte. Kortom eigenlijk maakt het dus niet uit wat ik doe en kies ik dan voor de operatie met de meeste kans van slagen de Gastric Bypass.
Overigens was dit ook de chirurg die mij dinsdag aan de binnenkant gaat bekijken, dus heb ik daar ook meteen een beeld van!

10 uur s ‘morgens word ik verwacht staat er in de brief vermeld! Met nog een leuke kanttekening dat ik tot 04:00 nog mag eten waarbij ik in gedachten nog een full englisch breakfast voor mijn neus zag verschijnen. Of ik nog een hap weg zal krijgen zeker!! Fijn in ieder geval dat ik nog enigszins mag uitslapen, maar ik geloof dat ik het liever in de ochtend al achter de rug zou hebben.

Mijn bed is overigens al voorverwarmd!! Als ik me s’ morgens aanmeld bij chirurgie, zwaait mijn vriendinnetje/ex collegaatje de boel daar uit. Zij mag de dag ervoor gebruik maken van de Ok om haar maagband te laten verwijderen waarna ze na een paar weekjes mij weer opvolgt met een GBP. Hoe gezellig is dat! Kunnen we samen recepten 100 grams recepten uitwisselen, want veel meer kunnen we straks niet op. Ons maagje zo groot als een kiwi zal in ieder geval geen high thee meer kunnen hebben!!

Deze week staat dan ook een beetje in het teken van nog eten wat je lekker vind, het kan de laatste keer wel wezen J  Vrijdag ga ik dus gezellig nog even met me vriendinnen Sushi eten en van elke hap genieten. Heus niet voor het laatst, maar wel voorlopig en in ieder geval voortaan in veel mindere maten.

Nog even 1 afspraak te gaan morgen bij de anesthesioloog maar dat komt vast wel goed.

Tot snel!

Wat een toestand zeg als je bent zoals ik, word ik toch een partij moe van mezelf! Het was namelijk weer een enerverend weekje! Zoals beloofd had ik nog een gesprekje met de Chirurg gemaakt omdat ik me toch wel wat zorgen maakte over de operatie. Niet over de operatie op zich of zijn cursus snij en hecht technieken maar meer welke voor van operatie ik zou kiezen. Want ja het is tenslotte mijn lijf dus ik dacht daar toch wel enigszins een keus in te hebben.

Niet dus

Na mijn bezoekje bij de dietiste kreeg ik de volgende dag meteen een telefoontje dat de operatiedatum bekend is: 4 oktober gaat het gebeuren!!

Daar zat ik dus weer in de wachtkamer met mijn argumentenlijstje om met de dokter te bespreken. Met bodyguard manlief aan mijn zijde werd ik weer verwelkomd door dokter…( waarom hangt zijn kaartje achterstevoren, tref ik weer een stagiaire ofzo?)

Hij had zich netjes ingelezen en wist dus dat ik kwam om mijn wens kenbaar te maken. Waar ik verwacht had alle zeilen bij te moeten zetten bleek de dokter toch erg vriendelijk en liet me mijn verhaal doen. Zonder me in de reden te vallen mijn argumenten de wind in te wapperen gaf hij aan mij volledig te begrijpen maar……….En toen kwam de aap uit de mouw….Mocht hij geen beslissing nemen( toch een stagiair?) en zou hij later op de dag de chirurg, die op dit moment een klus had, terug laten bellen. Geheel tevreden met de gedachten van zo nog 1 belletje afhandelen, en door, verliet ik het ziekenhuis. Na toch wel wat ongeduldige momenten en veel op mijn telefoon kijken was het half 5 toen Satan terug belde!! Eerlijk waar, ik heb van me levensdagen nog nooit zo’n botte boer aan de lijn gehad en dan ben ik als telefoniste toch aardig wat gewend.

Zonder maar enigszins naar mijn verhaal te luisteren begon hij direct op een dusdanig dwingende toon te vertellen dat hij expert is in het doen van een Gastric Bypass, dan daar alle cijfers van bekend zijn, dat dat de beste operatie is in een geval zoals ik ben, dat hij het aardig vervelend vind dat ik mijn oordeel laat hangen aan een verhaal van een arts die totaal geen verstand heeft van zijn vakgebied en….Dat als ik dat niet wil dan maar meteen van de operatielijst gehaald word.

Pardon??!! ….Ook dat leer je als telefoniste, dat IK degene ben die het laatste woord heeft en niet de ander….Dus ik vroeg heb of hij enigszins wist met welke argumenten ik was gekomen. Zwaar geïrriteerd, en ik toch wel enigszins van mijn padje vertelde mijn zorgen in de hoop dat hij die dan wel even de wereld uit zou helpen maar niets is minder waar. Puurt technisch kreeg ik de cijfers te horen van het aantal operaties en hoe goed het allemaal wel niet is en langzaam aan begon ik me meer een auto te voelen die naar de garage moet voor een groot onderhoud dan een mens die niet alleen een technisch mankementje heeft maar ook nog gevoel emoties en reële zorgen over de toekomst.

Blijkbaar vond hij het zelf ook wel een beetje zuur de boel anders af te blazen dus leek het hem een goed idee nog een keer op de poli te komen. Zelf was hij er niet, Halleluja, maar zijn collega wel. Vooruit, hebben we die ook meteen gezien. Woensdag gaan we dus weer op de koffie op afdeling chirurgie, waarna ik als alles goed verloopt ik donderdag mag kennismaken met de echte man met de Hamer, die mij onder zeil moet houden tijdens het snij, knip en naai werk. Hopelijk verloopt dat gesprek wat vriendelijker en zorgt hij dat ik er voor dat ik lekker slaap en fris en fruitig weer wakker word!

Het is dus allemaal wat als je bent zoals ik,…zo eigenwijs als de neten, en zo wantrouwend als de pest. Alles maar op voorhand willen weten, het liefst zelf de regie in handen houden, en je dan over moeten geven aan een levens veranderende ingreep.

Maar het komt goed!!! Dat geloof ik dan ook wel weer.

Ik heb ten slotte ook een heel team met steunpilaren om me heen die me overeind houden en weer moed inspreken als het weer eens wil zakken. Ga er maar aan staan hoor, als je mijn man of kind bent en ondanks dat je me stoer vind achter me staat maar het ook zelf wel doodeng vind!! En dan moet je ook nog elke dag een andere wisseling van operatie aanhoren, en alle indianenverhalen die daar bij horen. En toch hebben ze me nog niet bij het grove vuil gezet!!  

Zo….Dat was het weer voor vandaag,…nog een paar nachtjes slapen voor mijn 2 laatste afspraakjes op de poli. Ik houd jullie op de hoogte!!!

Wat is dat toch dat diëtistes altijd een soort van Lekker Puh uiterlijk hebben meteen bijbehorende maatje 34.

Ik ben er allergisch voor!

Nog steeds staat op me netvlies die takketrol die tegen mij als 8 jarig bolletje zei dat ik geen pindakaas op brood mocht eten, terwijl zij slurpend de moorkop van haar jarige collega naar binnen werkte!

Ik heb ze gezien in alle soorten en maten de afgelopen jaren. Allemaal braaf op eigen verzoek bezocht. Van ziekenhuis tot particulier, mannen en vrouwen, van dieetgoeroe tot shakes consulent, maar niets gaf het blijvende resultaat.

En ook nu hoort het weer bij de levens veranderde operatie om onder begeleiding van de diëtiste te werk te gaan.

De dieetbijeenkomst was niet echt boeiend deze week. De eet juf inclusief mini maat, en een geschatte leeftijd gelijk aan mijn dochter sprak ons toe als kleine kinderen vond ik. Misschien stoor ik me er aan omdat ik me al zoveel ingelezen heb en de adviezen en verhalen kan dromen, maar misschien is het toch die lekker puh blik die ik meestal ervaar als ik bij de diëtist ben. Ligt aan mij hoor, ik weet het  ;-)

Het ging voornamelijk over de 2 weken na de operatie waarin we alleen maar vloeibaar mogen eten. IK zeg we, omdat ik daar met een zaal vol maatje meer collega’s zat die allemaal hetzelfde gaan ondergaan. Ieder vanwege zijn eigen redenen waarom die overtollige  rolletjes en serieuze bumpers er af moeten.

Nu kan je mij best verblijden met een papje, een fruit smoothie, en een zuivelhapje. Maar aan die gepureerde baby prak moet ik nog even niet denken. 

Ik ben dus al druk bezig om wat culinaire receptjes te vinden om die onaangename substantie  waar ik slechts een paar hapjes van kan en mag eten toch een beetje smakelijk naar binnen kan werken.

Mijn maag word het formaat van een kiwi, dus daar gaat niet veel meer inpassen. En elke hap moet wel 30x herkauwd worden dus dat word vast rennen naar Prenatal om een warmhoud bordje te halen.

      of      

Ook weer terug in de tijd met het pureren van groentenhapjes  en hiermee de ijsblokjeshouder vullen. Wie had ooit gedacht dat ik dat nog zou doen nadat ons meissie met de pot mee ging eten!

Al met al ben ik dus momenteel al druk bezig met “na de operatie”

Nu nog de oproep

Zo daar ben ik dan weer eens! 

Het is alweer een tijdje geleden dat ik geblogd heb. Ken je het gevoel dat er een enorme donkere wolk boven je hoofd hangt ie maar niet weg wil gaan? Nou ik kon hem niet, maar kwam er een tegen en die vond het noodzakelijk een poosje te blijven hangen.  

Depri-dip-burn-out, geef die wolk een naam, maakt mij niet uit welke, maar ik wilde hem zo snel mogelijk weg hebben. Schrijven kwam ik helaas niet aan toe, was te druk met weg wapperen van de wolk. Maar dat duurt wel even als je jezelf heel  erg lang voorbij bent gelopen, door bent gegaan als je moest stoppen, alles op je hebt genomen in plaats van het te delegeren, meer naar anderen hebt geluisterd dan naar jezelf. 

En dat alles in een combinatie met een druk leven, werk, gezin. Helemaal weg is de wolk nog niet, maar er stralen alweer wat zonneschijntjes doorheen en daar doen we het voor. Door wapperen dus!

Goed genoeg daar over….. Hoe gaat het met het afvallen?

Nou niet dus, nog niet in ieder geval.  De operatie is nog in afwachting, en ik heb nog geen datum op de mat zien vallen.

Enerzijds kan ik niet wachten, maar al met al is het nu toch wel fijn dat ik nog niet op de OK lig of heb gelegen want mijn plan is inmiddels gewijzigd!!!

Helemaal gewijzigd niet, maar eigenlijk  ben ik terug bij mijn gevoel dat ik veel liever voor een Gastric sleeve( alleen een maagverkleining) wil gaan i.p.v. de gastric bypass ( met omleiding van de dunne darm). Van begin af aan heb ik die omleiding al aan de enge rigoureuze kant gevonden.  Hij geeft volgens de artsen wel het beste resultaat omdat je buiten een mini maag ook een verminderde opname van voeding hebt. Uiteraard wil je voor het beste resultaat gaan maar er zitten ook heel veel kanttekeningen aan vast. Verminderde opname betekend ook dat medicijnen minder  goed opgenomen worden, en soms zelf enorme problemen geven omdat ze helemaal niet aan slaan. Daarnaast de vitamine te korten, die ook niet altijd even goed aan te vullen zijn, met alle gevolgen van dien, en de onzekerheden over de dumpingklachten die je kan ondervinden. Die laatst komt niet bij iedereen even veel voor, maar er zijn ook mensen die ze na elke hap eten ervaren.

Al met al voor mij  een te groot risico, en kies liever voor de wat mildere vorm de maagverkleining. Uiteraard krijg je hier ook minder voedingsstoffen binnen, dat is natuurlijk ook de bedoeling. Maar het geen wat binnen komt krijgt ook de gelegenheid om opgenomen te worden. Ook wel zo belangrijk met medicijnen en, dumpingklachten zijn ook heel erg minimaal tot niet.  Omdat ik al getekend had voor die andere operatie, heb ik een nieuwe afspraak moeten maken bij de chirurg om opnieuw het gesprek aan te gaan.

22 september is het zo ver. Ik ben erg benieuwd hoe het gesprek zal verlopen. Ik weet dat ze in het ziekenhuis deze operatie eigenlijk alleen doen als een normale Gastric Bypass niet lukt omdat er te weinig ruimte is. De voorkeur van de artsen is dus alleen die Bypass. Mocht het zover komen dat ze het niet willen doen heb ik dus kans in een ander ziekenhuis opnieuw het traject in te moeten………….zucht. Afwachten dus.

Op de wachtlijst!

Zo, de rit is compleet, bezoekje aan de chirurg is achter de rug, papieren zijn getekend, ik sta op de wachtlijst!

Het heeft even geduurd vanaf stap 1 31-12-2015 tot nu, maar dan heb je ook wat.

Samen met vriendin het gesprek in gegaan waar ook deze arts me nog eens vertelde dat het qua complicaties en risico's echt niet uitmaakt of ik voor een Sleeve of een Gastric Bijpass (gbp) ga, en ik zal me daar dan toch maar aan moeten overgeven.

Je wilt het of je wilt het niet, ik met me overleveren aan zijn deskundigheid en hopen op de goede afloop. Mijn kans op ernstige complicaties met huidig gewicht is veel groter dan de operatie dus daar vertrouwen we dan maar op.

En nu?

Minimaal 6 maanden wachten. Over 2 maanden krijg ik een belletje met de datum, en rond die tijd ook nog een bijeenkomst met de dietiste.

We gaan eerst maar even van de vakantie genieten!!!

Twee stapjes verder.

Het is alweer een tijdje terug dat ik wat geschreven heb. Valt ook niet mee al dat wachten op al die afspraken in het ziekenhuis. Eigenlijk zouden ze alles in 1 week moeten plannen en je dan op de wachtlijst moeten zetten, maar ja het zij zo.

4 mei had ik de verplichte bijeenkomst in het ziekenhuis waarbij de Chirurg in 1 klap een zaal vol lotgenoten uitleg geeft over de operatie die ons in het verschiet ligt. Verplicht is dit onderdeel, net als al die wachttijd tussendoor omdat men uiteraard wil dat de beslissing weloverwogen  genomen word.

Met een uitgebreide powerpoint , tabelletjes foto's etc werd verteld wat de mogelijkheden allemaal zijn in de Bariatrische chirurgie.

Het maagbandje is bij de meeste wel bekend. Bij het bovenste gedeelte van de maag word een bandje geplaatst gevuld met vloeistof. Je hebt dan als het waren een klein voor-maagje die snel vol zit waardoor je honger verminderd. Er zaten nogal wat nadelen aan dat bandje, Van een scheefstand van het bandje tot enorm veel overgeven omdat het voedsel niet wil zakken in de maag. Met als gevolg bandje liet men minder strak zetten, dan kwam je weer aan vice versa.

Gastric SLeeve-maagverkleiding. Deze is het meest duidelijk, gewoon hoppeta een rij met nietjes erdoor en klaar ben je. Een maag in de vorm van een banaan blijft over en zo kun je in verhouding tot het maagbandje wel gewoon eten maar veel minder.

Nadeel is wel dat je maag kan groeien, dus ga je iedere keer een beetje meer eten, ben je zo weer terug bij af. Soms word deze operatie als tussenoplossing gedaan omdat iemand zo zwaar is dat ze verder nergens bij kunnen en dus eerst op deze manier kijken of men kan afvallen

en dit is de Gastric Bypass, de operatie die ik hoogstwaarschijnlijk zal krijgen. Uiteindelijk beslis ik natuurlijk zelf wat ik wil, maar ik heb de chirurg zelf nog niet gesproken dus ik hou alle opties nog even open. Aan de bovenkant zie je dat ook de maag verkleind word maar daarnaast word een gedeelte van de dunne darm direct op de maag gezet. Hierdoor sla je als het waren een stukje spijsvertering over,, en heb je dus ook een verminderde opname van voedsel. Dus het is dubbel, én een kleine maag én verminderde opname.

Overigens vind ik deze optie wel de engste, omdat je een stuk spijsvertering overslaat en je voeding in een ander gedeelte van de darm binnenkomt krijgen de meeste mensen na het eten van zoet of vet  "dumping" verschijnselen. De darmen kunnen het dan als het ware niet zo snel verwerken waardoor je enorme buikpijn kan krijgen, heel moe en ziek word wat sommige aanduiden met het lijkt wel of je doodgaat. Nou interpreteert iedereen dat anders natuurlijk, maar mij lijkt het geen fijne bijkomstigheid. Daarin tegen weerhoud het je wel van schransen, zoet en vet eten wat uiteraard de bedoeling is. Dit is overigens de operatie met de meeste slagingskansen op een blijvend resultaat.

Nou, als de dokter het dan niet weet ( of zich er makkelijk van af maakt) dan zoek ik het zelf wel uit!

Ik ben natuurlijk niet zo van het opgeven. Lukt het niet linksom, dan maar rechts! En zo bedacht ik dat er nu echt wat aan die rugpijn moest gebeuren want ik strompel met de dag kortere stukjes, kan steeds minder, word per dag chagrijniger en heb helemaal nergens geen zin en puf meer voor.
Tuurlijk komt dat omdat die vele kilo's die ik de laatste race was afgevallen weer terug gevallen zijn in een tempo van jewelste. Maar daarnaast blijft die rug ook een eeuwige zwakke plek vanwege  mijn instabiele bekken jaren terug, én een paar onbehandelde herniaatjes. Dus 1+ 1 = auw.

Een regelmatige massage gaf zo nu en dan verlichting, maar ook dat werkte steeds korter én die had zieke Fons ook nog eens uit zijn vergoedingenpotje gehaald dus ik moest wat nieuws verzinnen.

Stoute schoenen aan en een afspraak gemaakt bij de acupuncturist. Dat was nog een hele speurtocht want ook die schieten met paddenstoelen de grond uit en zo kan je in de grote stad overal wel zo'n Chinees mannetje vinden die met naalden speelt . Zelfs de meeste fysiotherapeuten zijn zich erin gaan verdiepen maar ik vind dat je voor de echte beleving naar een echte Chinees moet.Voor de morele support mijn vriendin meegenomen. Je weet tenslotte nooit waar je terecht komt, ik ben en blijf een Hollander!

Bij binnenkomst werden we al vriendelijk begroet door  Bruce Lee de assistent, en het rook er aangenaam naar een mix van dethol en Chinese spierbalsem.Dat stelde me meteen gerust gezien ik jaren geleden eens eerder een poging waagde voor acupunctuur en in een hoekje gefrommeld werd op een kruk tussen de witte salie, paddenstoelen en gemberwortels. Geen mens verstond me daar en de hygiëne was verre van Rob Geus proof.

Deze ronde was ik dus beter beland!

Meneer Lie, zijn naam durf ik best te zeggen want ze heten toch allemaal hetzelfde, bleek echt een supervriendelijke, meelevende, goed Nederlands sprekende, geduldige en volgens mij ook wel kundige man te zijn. Op zijn vraag waarom ik naar zijn praktijk was gekomen kon hij gerust even achterover leunen want ik had nogal een waslijstje.

Braaf vertelde ik dat ik zo'n last van mijn rug had, steeds meer, en eigenlijk geen kant meer op kon. Ook natuurlijk hoe dat was gekomen. Meteen er achteraan  vertelde ik dat ik op de wachtlijst sta voor een Gastric Bypass en waar ik verwacht had meteen een "Ja-Maar" te krijgen begreep hij meteen wat het probleem was. Ik moest zo snel mogelijk van die pijn af, en in een goede conditie komen voor de operatie en daar gingen we van alles aan doen.

Nou, Kom maar op!!

Na een korte anamnese door aan mijn pols te voelen kwam hij al op een paar punten die verbetert moesten worden. o.a. mijn longfunctie was volgens Chinese begrippen aan de matige kant. Ik was vermoeid, oververmoeid zeg maar, en slecht doorbloed ??

Waar ik het langst op gewacht had was aangekomen ik mocht eindelijk me tong uitsteken :-). Hij maakte er zelfs een foto van en liet mij met mijn vriendin achter om mijn tongfoto en een poster met voorbeelden te bekijken, kijken of we zelf iets konden ontdekken. Nou komen wij natuurlijk niet uit een ei, en hadden in no time mijn diagnose gevonden. Meneer Lie was het er mee eens, maar nog een klein puntje extra gevonden. Het had iets te maken met teveel kou wat in mijn lijf zat, wat er uit moest, en daar moest weer een beetje warm bij, maar niet te veel, een beetje husselen met Yin en met Yang en een Chi die meer moest stromen dan zou mijn conditie gaan verbeteren. 

Het behandelplan was opgesteld. De pijn van mijn rug word aangepakt, en mijn innerlijk vuurtje word onder zijn kont geschopt zodat ik een betere verbranding heb en mijn Chi word in balans gebracht.

Om een heel lang verhaal kort te maken had ik er wel vertrouwen in. Liet me vrijwillig in handen voeten buik en hoofd prikken, toedekken met een dekentje, gaar laten worden onder de broedlamp en toen ik het bed af stapte en met naalden in mijn handen rondjes moest draaien met mijn rug, wat leek op een Chinese salsa les, draaide Lie aan de naaldjes in mijn handen. En wat denk je....................vanaf dat moment geen kramp meer in mijn rug gehad!

Voorzichtig wat boodschapjes gehaald en wat in huis gerommeld maar ik voel een aanzienlijke verbetering, alsof er een soort tandarts verdoving in mijn rug zit.

Als het goed is word mijn stofwisseling nu ook aangepakt, heb ik wat dieetadviezen gekregen om het innerlijke vuurtje te laten branden, en als ik nou straks ook nog afval door dokter Lie zijn prikwerk ga ik toch wel heel hard met mijn beentjes spartelen!!!

Zo, lang gewacht en toch gekomen de dag voor het beslissende gesprek bij de psycholoog van het Bariatrie traject.

Omdat ik de vorige keer alle dozen tisseus volgesnoten en geproest had was het misschien wel een goed idee dat ik even een goed gesprek zou krijgen. Ze konden dan meteen achterhalen of ik geen traumas probeer weg te eten of dat ik een mogelijke verslaving of probleem heb op het psychische vlak, maar ook of ik zo'n ingrijpende verandering wel mentaal aan kan.

Nu blijft dat laatste natuurlijk lastig te bepalen want je kan nog zo graag willen en het van te voren allemaal weten, écht ervaren kan je het pas als alles achter de rug 

Ik had me op van alles voorbereid, behalve dat ik zo'n doodvermoeide, afstandelijke, zakelijke dame voor me zou krijgen. Binnen 10 seconden schudde ik de hand van een koel-vries combinatie die ik niet kon matchen met een psycholoog waarvan ik van verwacht had weer een doosje tissues mee te delen.

Zonder een inleidend voorwoordje begon ze meteen haar vragen op mij af te vuren. Eerlijk als ik ben gaf ik overal braaf antwoord op en waarvan ik van te voren bedacht had, dat er wel instinkers van vragen in zouden zitten, had ik met haar tempo vrij weinig tijd om nog na te denken.

Na een kwartiertje begon ze toch een beetje te ontdooien en bleef me zelfs aankijken terwijl ik antwoord gaf! met een Pijnlijk hoofd masseerde ze haar eigen nek en knikte vermoeid dat ik toch bijna dacht  dat zij er wat rotter aan toe was dan ik. Het leven van een psycholoog gaat blijkbaar ook niet over rozen en ook in een ziekenhuis is de werkdruk blijkbaar hoog dat ze er om 9 uur s’morgens al klaar mee is.

Maargoed, al vrij snel liet ze weten dat ze mijn openhartigheid en eerlijkheid wel op prijs stelde. Waar anderen toch nog braaf vol blijven houden dat ze alleen maar sla eten, ben ik toch een stuk eerlijker en weet na alle diëten die ik gevolgd heb echt wel wat ik goed en fout doe.

Wat ik niet wist maar zij mij vertelde is dat als je eenmaal zo'n overgewicht bereikt heb je lichaam zich men man en macht tegen afvallen wil verzetten. Een heel proces van stofwisseling en hormonen draait overuren om een afval poging tegen te gaan. Dat heb ik nu, maar dat heb ik ook als ik 40 kilo afval. Dat is iets wat niet meer zal verdwijnen. Dat geeft dan ook aan dat als je afvalt zo snel weer aankomt en vaak met winst.

Waar ik in eerste instantie uit bangigheid had gezegd dat ik alleen een maagverkleining wilde, en geen gastric bypass vroeg ze wel vrij snel of ik daar al over na had gedacht omdat specifiek dit ziekenhuis eigenlijk alleen voor de gastric bypass ( GBP) gaat omdat die de beste resultaten geven. Een maagverkleining die ze eigenlijk alleen als ze er medisch gezien niet goed genoeg bij kunnen als "voor" operatie op een gbp.

Inmiddels was ik zelf al redelijk om. Als ik er voor ga dan maar wel in 1 keer goed anders kan ik het net zo goed niet doen. Al leek mij hoe groter de ingreep hoe meer risico's op complicaties etc. Maar uiteindelijk doe ik het wel als doel blijvend af te vallen en deze operatie geeft de grootste blijvende kans.

Vooruit dan maar.

Mevrouw, zei ze...ik vind u al meteen helemaal geschikt. U bent heel openhartig, eerlijk, weet precies wat u wilt en waar u struikelblokken liggen. U bent ook zeker niet beroerd hulp te vragen als u dat nodig vind. Ik kan geen enkel punt bedenken waarom ik u af zou wijzen. Ze heeft met me afgesproken dat ik vanwege de formaliteit wel in het team besproken word maar ik me eigenlijk al geen zorgen hoef te maken. Ik krijg of morgen de officiële bevestiging of na haar vakantie half mei, maar in principe weet ik dus al dat ik door ben.

en dan.....................................

Dan is het wachten op de afspraken van de voorlichtingsbijeenkomst, de internist en de chirurg voor het technische gedeelte van deze reis. Deze zullen medio mei gaan plaats vinden en dan begin het wachten op de operatiedatum.

Dat zal nog even tanden bijten worden want ze gaf al aan dat ook voor een operatie Efteling rijen ontstaan, en de wachtrij wel zo'n 6 maanden kon zijn. Dit nemen we er dan maar op de koop toe bij. Sowieso was mijn grens al eind augustus dus die 2 maanden extra kunnen er dan ook nog wel blij.

Advies voor nu: ga niet lijnen maar probeer alvast een vast eetschema in te lassen van 3 hoofdmaaltijden en 3 tussendoortjes.

Doen we!

Of ik niet afval voor die tijd ga ik niet beloven. Momenteel ben ik zo topzwaar dat mijn rug  me echt niet meer wil dragen en sputtert steeds sneller tegen. Uiteraard flaneer ik eind juni niet in maat 38 langs de oevers van Sunny Beach, maar als ik de boulevard met maat kano al kan lopen ben ik al blij!

Morgen start ik een afval /pijn bestrijdings avontuur op z'n japans Acupunctuur.

Tenzij is morgen lekgestoken ben, en niet meer kan typen, komt er morgen weer een verslag!

Laterrrrrrrrrrrrr xxx

Bij het veranderen van mijn aankomende nieuwe leven zoals ze dan noemen moest er nog een stap gezet worden. 

Geregeld leven!

Niet dat het een van de voorwaarden is, maar het is toch wel algemeen bekend dat als je wat regelmatiger leeft, eet en beweegt dit altijd beter is voor je gezondheid dan er maar een beetje op los te leven. Nou sta ik al jaren niet meer weekenden op de tafels te dansen, mocht ik dat überhaupt gedaan hebben, maar een baan met onregelmatige tijden werkt ook niet altijd mee. Op naar de drie "R"-en zoals we die van Dr. Spock geleerd hebben

De meeste dromen van een baan zoals ik heb. Een waarbij je s’morgens vrij bent, s’middags niet hoeft te werken! s’Avonds zo nu en dan wat doet en voornamelijk alle tijd hebt om onderuitgezakt voor de buis te hangen met een bord op schoot, oké een zak chips kan ook!

De ene keer avond, in het weekend wel eens op de dag, en ook wekelijks een aantal nachtdiensten is een beetje hoe de afgelopen jaren er voor mij uitzagen. Ik vond het wel een uitdaging die nachten, lachwekkend ook in het begin dat dit een manier van geld verdienen is heb ik nooit helemaal begrepen als je jarenlang fysiek flink in de week bent geweest voor een paar minimum loon euries. 

En dan zit je ineens thuis op je eigen bankie met een headset op te wachten of je zo nu en dan een telefoontje krijgt. Al snel had ik door dat als ik niet wat lichamelijks ging doen na een paar uur in elkaar stortte. Draadloze headsets bieden die kans en zo heeft menig een die laat de hond uit liet vast gedacht dat ik onlangs uit Delta ontsnapt was omdat ik om half 2 snachts de ramen stond te zemen, de strijk deed of een taart bakte. 

Maar eerlijk is eerlijk, over het algemeen komt het er op neer dat ik slaap, niet beweeg, een beetje op me stoel wiebel, uit verveling ga eten en vervolgens weer verder slaap, en dat moet maar eens afgelopen zijn.

Sinds ik de verpleegkundige aangegeven had hier na de operatie mee te stoppen gingen de radartjes in mijn hoofd steeds harder draaien of het geen beter plan was hier gewoon al eerder mee te stoppen. Mijn maag speelt nu al regelmatig op omdat hij van slag is, ik in een continue staat van dufheid verkeer, en zo stram en stijf word dat de gemiddelde bejaarde harder door de Jumbo crost dan ik.

Nu op dit moment is mijn laatste nachtdienst, nog 5 uur te gaan en ik ben er klaar voor!!

Complete regelmaat krijg ik nooit met een baan buiten kantoortijden, maar ik kan in ieder geval weer braaf op tijdstippen eten waarop het normaal is dat je maag knort!

Bijkomende win win situatie is dat ik nu dus eindelijk meer tijd heb om te gaan bewegen!!

Plan voor aankomende week: 1 starten met 2x modifast + koolhydraatarme avond maaltijd ( word vervolgd in volgende Blog)

                                             2x sportschool 1x zwemmen

Nu alle voorbereidingen van het traject dus in volle gang zijn zal ik zelf ook moeten starten mezelf fysiek voor te bereiden op de operatie.

Elke operatie brengt risico's met zich mee, net als het gebruik van medicijnen, de weg over steken, in het donker buiten lopen in een guur steegje en een flinke onbehandelde griep met een ongezond lijf. 

Maar je moet er toch niet aan denken een operatie te willen ondergaan ter verbetering van je gezondheid en er dan "ik weet niet wat" aan over te houden!

Dat betekend dus zorgen dat ik als de sodemieter in een goed gezonde conditie kom, het liefst al de nodige kilo's kwijt raak zodat ik er met een fit lijf tegen aan kan. Dat betekend dus alvast 1 ding:

 Sporten

En als ik toch ergens een pesthekel aan heb...............!

Nee, dat is niet helemaal waar, ik vind lekker bewegen heerlijk. Even jezelf afmatten op zo'n Uber fit apparaat vol knopjes en metertjes. Echt er alleen al op staan lijkt al of je heel wat bent, tot dat hij aan gaat!

Maar het is niet de eerste keer dat ik een sponsor abonnement afsluit bij een fit bedrijf, ik heb er al 3 afgesjokt in de regio en ben nu bij nummer 4 beland. Van fanatiek 3x in de week mezelf de rambam trappen op een apparaat waar ik geen centimeter mee vooruit kom ga ik weer opnieuw startblokken met de conditie van een nijlpaard. Een dooie wel te verstaan.

Dat wordt dus weer een zware klus, maar het moet. Wat onwennig kwam ik het voor mij nieuwe pand binnen. Dochterlief, de knappert, was me al voor geweest want wat deze organisatie dus wel leuk heeft bedacht is dat ik per huishouden maar 1 keer hoef te sponsoren en we daar allemaal gebruik van mogen maken. Wel netjes om de beurt maar toch hé, win win situatie toch! Manlief ging er niet van met zijn beentjes spartelen, maar het meissie vloog direct in een flitsend glimmend pak en steelde direct de show. De 65 plussers die hun gym middagje hadden droomde direct terug naar de tijd dat zij nog zo jong strak en energiek waren en een kwijlende werkeloze hang jonger-jongen dacht meteen beet te hebben en zocht sjans, Mooi niet! 

Kortom, dat doe ik ook even,dacht ik. Op zich was het al een sport om mijn gymbroek met bijbehorende schoenen bij elkaar te vinden, maar na mijn kast overhoop te hebben gegooid kwam er wat tevoorschijn wat snel vervangen moet worden. Ik bedacht me meteen dat mocht ik ooit slank zijn dan ook flitsende glimmende pakjes te dragen, als een echte Jane Fonda met een zweetband om mijn voorhoofd 

De rit naar de sportschool ging prima, lekker fout  met de auto, om daar te gaan fietsen, waar gaat het al mis?

Bij binnenkomst trok de drankenautomaat meteen mijn aandacht, want ik had meteen een "" all you can drink" abonnement afgesloten! Is dat niet geweldig, onbeperkt je bidonnetje vullen met allemaal lekkere suikervrije, calorie loze  watertjes met verschillende kleuren en smaakjes. Dat maakt het toch allemaal een stuk gezelliger dacht ik zo. 

Maar toen moest toch het echte werk beginnen. Ik had mezelf braaf voorgenomen een half uur op cardio apparaten te spelen voor ik met de gewichten mocht gooien dus stapte ik vol frisse tegenzin op de hometrainer. Om me heen kijkend was ik nog niet echt de meest opvallend volle verschijning, maar zelfs de 75 plussers naast me waren fitter als dat ik volgens mij ooit geweest was. 

Toch heb ik  me aan me woord gehouden. 30 rampzalige minuten verder mocht ik met wat apparaten met gewichten aan de slag die me overigens altijd wel redelijk goed af gaan tot ik de volgende dag uit bed kom.

Na een uurtje knokken heb ik het voor gezien gehouden. De week is nog jong, het traject nog lang, adem in en uit, het komt goed, stap voor stap