11. Allememachies!

Wat een toestand zeg als je bent zoals ik, word ik toch een partij moe van mezelf! Het was namelijk weer een enerverend weekje! Zoals beloofd had ik nog een gesprekje met de Chirurg gemaakt omdat ik me toch wel wat zorgen maakte over de operatie. Niet over de operatie op zich of zijn cursus snij en hecht technieken maar meer welke voor van operatie ik zou kiezen. Want ja het is tenslotte mijn lijf dus ik dacht daar toch wel enigszins een keus in te hebben.

Niet dus

Na mijn bezoekje bij de dietiste kreeg ik de volgende dag meteen een telefoontje dat de operatiedatum bekend is: 4 oktober gaat het gebeuren!!

Daar zat ik dus weer in de wachtkamer met mijn argumentenlijstje om met de dokter te bespreken. Met bodyguard manlief aan mijn zijde werd ik weer verwelkomd door dokter…( waarom hangt zijn kaartje achterstevoren, tref ik weer een stagiaire ofzo?)

Hij had zich netjes ingelezen en wist dus dat ik kwam om mijn wens kenbaar te maken. Waar ik verwacht had alle zeilen bij te moeten zetten bleek de dokter toch erg vriendelijk en liet me mijn verhaal doen. Zonder me in de reden te vallen mijn argumenten de wind in te wapperen gaf hij aan mij volledig te begrijpen maar……….En toen kwam de aap uit de mouw….Mocht hij geen beslissing nemen( toch een stagiair?) en zou hij later op de dag de chirurg, die op dit moment een klus had, terug laten bellen. Geheel tevreden met de gedachten van zo nog 1 belletje afhandelen, en door, verliet ik het ziekenhuis. Na toch wel wat ongeduldige momenten en veel op mijn telefoon kijken was het half 5 toen Satan terug belde!! Eerlijk waar, ik heb van me levensdagen nog nooit zo’n botte boer aan de lijn gehad en dan ben ik als telefoniste toch aardig wat gewend.

Zonder maar enigszins naar mijn verhaal te luisteren begon hij direct op een dusdanig dwingende toon te vertellen dat hij expert is in het doen van een Gastric Bypass, dan daar alle cijfers van bekend zijn, dat dat de beste operatie is in een geval zoals ik ben, dat hij het aardig vervelend vind dat ik mijn oordeel laat hangen aan een verhaal van een arts die totaal geen verstand heeft van zijn vakgebied en….Dat als ik dat niet wil dan maar meteen van de operatielijst gehaald word.

Pardon??!! ….Ook dat leer je als telefoniste, dat IK degene ben die het laatste woord heeft en niet de ander….Dus ik vroeg heb of hij enigszins wist met welke argumenten ik was gekomen. Zwaar geïrriteerd, en ik toch wel enigszins van mijn padje vertelde mijn zorgen in de hoop dat hij die dan wel even de wereld uit zou helpen maar niets is minder waar. Puurt technisch kreeg ik de cijfers te horen van het aantal operaties en hoe goed het allemaal wel niet is en langzaam aan begon ik me meer een auto te voelen die naar de garage moet voor een groot onderhoud dan een mens die niet alleen een technisch mankementje heeft maar ook nog gevoel emoties en reële zorgen over de toekomst.

Blijkbaar vond hij het zelf ook wel een beetje zuur de boel anders af te blazen dus leek het hem een goed idee nog een keer op de poli te komen. Zelf was hij er niet, Halleluja, maar zijn collega wel. Vooruit, hebben we die ook meteen gezien. Woensdag gaan we dus weer op de koffie op afdeling chirurgie, waarna ik als alles goed verloopt ik donderdag mag kennismaken met de echte man met de Hamer, die mij onder zeil moet houden tijdens het snij, knip en naai werk. Hopelijk verloopt dat gesprek wat vriendelijker en zorgt hij dat ik er voor dat ik lekker slaap en fris en fruitig weer wakker word!

Het is dus allemaal wat als je bent zoals ik,…zo eigenwijs als de neten, en zo wantrouwend als de pest. Alles maar op voorhand willen weten, het liefst zelf de regie in handen houden, en je dan over moeten geven aan een levens veranderende ingreep.

Maar het komt goed!!! Dat geloof ik dan ook wel weer.

Ik heb ten slotte ook een heel team met steunpilaren om me heen die me overeind houden en weer moed inspreken als het weer eens wil zakken. Ga er maar aan staan hoor, als je mijn man of kind bent en ondanks dat je me stoer vind achter me staat maar het ook zelf wel doodeng vind!! En dan moet je ook nog elke dag een andere wisseling van operatie aanhoren, en alle indianenverhalen die daar bij horen. En toch hebben ze me nog niet bij het grove vuil gezet!!  

Zo….Dat was het weer voor vandaag,…nog een paar nachtjes slapen voor mijn 2 laatste afspraakjes op de poli. Ik houd jullie op de hoogte!!!