6.Ik ben sterk genoeg!!!

Zo, lang gewacht en toch gekomen de dag voor het beslissende gesprek bij de psycholoog van het Bariatrie traject.

Omdat ik de vorige keer alle dozen tisseus volgesnoten en geproest had was het misschien wel een goed idee dat ik even een goed gesprek zou krijgen. Ze konden dan meteen achterhalen of ik geen traumas probeer weg te eten of dat ik een mogelijke verslaving of probleem heb op het psychische vlak, maar ook of ik zo'n ingrijpende verandering wel mentaal aan kan.

Nu blijft dat laatste natuurlijk lastig te bepalen want je kan nog zo graag willen en het van te voren allemaal weten, écht ervaren kan je het pas als alles achter de rug 

                                                                           

Ik had me op van alles voorbereid, behalve dat ik zo'n doodvermoeide, afstandelijke, zakelijke dame voor me zou krijgen. Binnen 10 seconden schudde ik de hand van een koel-vries combinatie die ik niet kon matchen met een psycholoog waarvan ik van verwacht had weer een doosje tissues mee te delen.

Zonder een inleidend voorwoordje begon ze meteen haar vragen op mij af te vuren. Eerlijk als ik ben gaf ik overal braaf antwoord op en waarvan ik van te voren bedacht had, dat er wel instinkers van vragen in zouden zitten, had ik met haar tempo vrij weinig tijd om nog na te denken.

 

                                                 

Na een kwartiertje begon ze toch een beetje te ontdooien en bleef me zelfs aankijken terwijl ik antwoord gaf! met een Pijnlijk hoofd masseerde ze haar eigen nek en knikte vermoeid dat ik toch bijna dacht  dat zij er wat rotter aan toe was dan ik. Het leven van een psycholoog gaat blijkbaar ook niet over rozen en ook in een ziekenhuis is de werkdruk blijkbaar hoog dat ze er om 9 uur s’morgens al klaar mee is.

 

Maargoed, al vrij snel liet ze weten dat ze mijn openhartigheid en eerlijkheid wel op prijs stelde. Waar anderen toch nog braaf vol blijven houden dat ze alleen maar sla eten, ben ik toch een stuk eerlijker en weet na alle diëten die ik gevolgd heb echt wel wat ik goed en fout doe.

Wat ik niet wist maar zij mij vertelde is dat als je eenmaal zo'n overgewicht bereikt heb je lichaam zich men man en macht tegen afvallen wil verzetten. Een heel proces van stofwisseling en hormonen draait overuren om een afval poging tegen te gaan. Dat heb ik nu, maar dat heb ik ook als ik 40 kilo afval. Dat is iets wat niet meer zal verdwijnen. Dat geeft dan ook aan dat als je afvalt zo snel weer aankomt en vaak met winst.

 

Waar ik in eerste instantie uit bangigheid had gezegd dat ik alleen een maagverkleining wilde, en geen gastric bypass vroeg ze wel vrij snel of ik daar al over na had gedacht omdat specifiek dit ziekenhuis eigenlijk alleen voor de gastric bypass ( GBP) gaat omdat die de beste resultaten geven. Een maagverkleining die ze eigenlijk alleen als ze er medisch gezien niet goed genoeg bij kunnen als "voor" operatie op een gbp.

Inmiddels was ik zelf al redelijk om. Als ik er voor ga dan maar wel in 1 keer goed anders kan ik het net zo goed niet doen. Al leek mij hoe groter de ingreep hoe meer risico's op complicaties etc. Maar uiteindelijk doe ik het wel als doel blijvend af te vallen en deze operatie geeft de grootste blijvende kans.

Vooruit dan maar.

Mevrouw, zei ze...ik vind u al meteen helemaal geschikt. U bent heel openhartig, eerlijk, weet precies wat u wilt en waar u struikelblokken liggen. U bent ook zeker niet beroerd hulp te vragen als u dat nodig vind. Ik kan geen enkel punt bedenken waarom ik u af zou wijzen. Ze heeft met me afgesproken dat ik vanwege de formaliteit wel in het team besproken word maar ik me eigenlijk al geen zorgen hoef te maken. Ik krijg of morgen de officiële bevestiging of na haar vakantie half mei, maar in principe weet ik dus al dat ik door ben.

                                                                   

 

en dan.....................................

Dan is het wachten op de afspraken van de voorlichtingsbijeenkomst, de internist en de chirurg voor het technische gedeelte van deze reis. Deze zullen medio mei gaan plaats vinden en dan begin het wachten op de operatiedatum.

Dat zal nog even tanden bijten worden want ze gaf al aan dat ook voor een operatie Efteling rijen ontstaan, en de wachtrij wel zo'n 6 maanden kon zijn. Dit nemen we er dan maar op de koop toe bij. Sowieso was mijn grens al eind augustus dus die 2 maanden extra kunnen er dan ook nog wel blij.

 

Advies voor nu: ga niet lijnen maar probeer alvast een vast eetschema in te lassen van 3 hoofdmaaltijden en 3 tussendoortjes.

Doen we!

Of ik niet afval voor die tijd ga ik niet beloven. Momenteel ben ik zo topzwaar dat mijn rug  me echt niet meer wil dragen en sputtert steeds sneller tegen. Uiteraard flaneer ik eind juni niet in maat 38 langs de oevers van Sunny Beach, maar als ik de boulevard met maat kano al kan lopen ben ik al blij!

Morgen start ik een afval /pijn bestrijdings avontuur op z'n japans Acupunctuur.

Tenzij is morgen lekgestoken ben, en niet meer kan typen, komt er morgen weer een verslag!

 

Laterrrrrrrrrrrrr xxx