18. Min Dertig
OMG, je knippert 3 keer met je ogen en je bent ineens 3 maanden verder!!!
Iedere keer dacht ik, ja ik moet weer eens schrijven en dan kwam het er weer niet van. Te veel aan me hoofd, te weinig te melden, of gewoon vergeten. Maar nu moet het echt want ik heb vandaag de heugelijke – 30 kilo bereikt!
En waar ik in het begin nog wat mat was, en me schouders ophaalde voor de verloren kilo’s begin ik het nu toch wel heel erg leuk te vinden! 27 kilo was het getal wat ik ooit voor een gastric bypass had behaald om zelf af te vallen. En ergens in mijn achterhoofd hing er nog een soort van schaamte, kwaadheid dat die er weer aan was gekomen. Ik ben mijn persoonlijke record dus voorbij en dat is LEUK!
Aankomende week ga ik dat is lekker vieren want ik heb een paar leuke verwenmomentjes in mijn agenda staan. Maandag dagje sauna met m'sn nicht, woensdag met een ex collega-vriendin-lotgenoot met kleine maag een gezellig hapje lunchen en bijkletsen, en donderdagavond met 2 ex collega-vriendinnen “all you can eat” tapas eten!
Uit eten blijft toch een puzzeltje met wat hebben ze, kan ik dat eten, is het niet te veel enz. “All you can eat” is natuurlijk hilarisch gezien ik niet zoveel op kan. Maar het is wel de makkelijkste en de lekkerste manier van eten met een Gastric Bypass. Je krijgt kleine porties, er zit een wacht tijd tussen, en door het kletsen tussendoor heeft me eten tijd op te zakken en pas er daarna toch weer wat in. En wat ik niet op kan, schuif ik zo op andermans bord! Hoe leuk kan het zijn. Uit eten met mij zorgt er voor dat je bord in no time weer vol ligt!
In mijn vorige blog vertelde ik dat ik voor mijn revalidatie periode stond.
Inmiddels ben ik daar doorheen en ik vond het geweldig!! 2 keer per week samen met lotgenoten diverse sporten gedaan, en per week schoot ik vooruit. Het was zeker leerzaam in de zin van mijn lijf te leren kennen, een betere manier van trainen aan te leren, en hilarisch om met mensen die in hetzelfde schuitje zaten dit mee te maken. Helaas is het voorbij, maar met sporten ga ik door! Mijn pogingen tot de mini marathon te lopen dit jaar heb ik even aan de kant gegooid. Hardlopen is voor mijn rug nog net even te zwaar dus houd ik het bij zwemmen, aquajogging, aquarobic en cardio fitness. Meer dan genoeg. Hardlopen komt later wel, of niet, dat zien we dan wel weer. Wie het laf vind krijgt een dikke middelvinger en daarna haal ik mijn schouders op want ik vind mezelf toevallig rete goed bezig.
Wat ook steeds leuker word is dat meer mensen het nu gaan zien. Ondanks dat iedere bekende mijn gejojo de afgelopen jaren van dichtbij heeft gezien waren er maar weinig mensen die daar iets van zeiden. Want ja in mijn geval wat er af kan, komt er toch gewoon weer bij, dus bleef het applaus nog wel eens uit. Als het goed is, is dat niet meer mogelijk. In ieder geval niet zo makkelijk, en ik waak daar ook heel hard voor. En trouwens ik ben nog lang niet op de -50 die ik wil halen. Maar ik krijg dus wel steeds vaker een compliment, zie mensen stiekem omkijken, smoezen, glimlachen, en knikken. Verassend is dan weer dat je de leukste reacties krijgt van mensen van wie je het niet verwacht en mensen waar je het wel van verwacht die blijven ijzig stil. Mensen waarvan je denkt dat ze ze allemaal wel op een rijtje hebben komen met de domste opmerkingen en mensen waarvan je dacht dat ze niet met je meeleven zijn bere trots en geïnteresseerd.
Mijn kledingkast is inmiddels enorm uitgedund. Van maatje 52/54 ben ik inmiddels gezakt naar voornamelijk 46,soms nog 48 en dat betekend ook dat ik de winkels met maten in formaat bungalowtent nu straal voorbij kan lopen. Mijn nieuwe avontuur kan beginnen in “normale” winkels, die ik nog wat onwennig vind. Want buiten dat zo’n grote tent lekker ruim viel was het allemaal ook lekker over die billetjes qua lengte en nu vraag ik me soms af of ik al toe ben aan die truitjes waar een navelpiercing onder moet!....even zoeken dus naar de juiste modelletjes en wegwijs worden in de normale maten winkels.
Die navelpiercing neem ik overigens niet serieus in overweging hoor want ondanks dat er nog geen lellen en vellen aan me buik hangen zit ik niet zo straks meer in me vel. Alles zit nog op zijn plek en de zwaartekracht werkt nog niet mee, maar het volume is er zeg maar wel een beetje uit. Waar ik dacht al snel aan de corrigerende bungalowonderbroeken moest beginnen word ik inmiddels wat nerveus of ze die ook hebben tot aan je kin! Ik begin namelijk een beginnende kalkoenen nek te vertonen.
Daar waar die enorme kraag om mijn nek hing is zoveel loze ruimte ontstaan dat de rimpels in me nek groeien. Dat hadden ze niet in de folder gezet!
Dus mochten jullie denken waar naar welk goed doel jullie je overtollige geld naar toe willen storten, kies dan voor mij, stichting kalkoenen nek! Dan zal ik er een goeie plastisch chirurg bij zoeken
:-)